กระทรวงสาธารณสุขและสวัสดิการครอบครัว รัฐบาลอินเดีย

1. การแนะนำ

1.1. ความเป็นมา:โคโรนาไวรัสเป็นกลุ่มไวรัสขนาดใหญ่ที่ก่อให้เกิดการเจ็บป่วยในมนุษย์และสัตว์ พบไม่บ่อยนักที่ไวรัสโคโรนาในสัตว์สามารถพัฒนาและแพร่เชื้อสู่คนได้ จากนั้นจึงแพร่กระจายระหว่างคนได้ เช่น เมอร์สและซาร์ส แม้ว่าการติดเชื้อไวรัสโคโรนาในมนุษย์ส่วนใหญ่จะไม่รุนแรง แต่การแพร่ระบาดของโรคทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง (SARS-CoV) และไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ระบบทางเดินหายใจในตะวันออกกลาง (MERS-CoV) ได้ก่อให้เกิดผู้ป่วยสะสมมากกว่า 10,000 รายในช่วงสองทศวรรษที่ผ่านมา โดยมีอัตราการเสียชีวิต 10% สำหรับ SARS-CoV และ 37% สำหรับ MERS-CoV การระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ (โควิด-19) สังเกตพบครั้งแรกในตลาดอาหารทะเลในเมืองอู่ฮั่น มณฑลหูเป่ย ประเทศจีน ในช่วงกลางเดือนธันวาคม 2562 ปัจจุบันได้แพร่กระจายไปยัง 214 ประเทศ/เขตแดน/พื้นที่ทั่วโลก

1.2. การประเมินความเสี่ยง: WHO (ภายใต้กฎระเบียบด้านสุขภาพระหว่างประเทศ) ได้ประกาศให้การระบาดครั้งนี้เป็น “ภาวะฉุกเฉินด้านสาธารณสุขระหว่างประเทศที่น่ากังวล” (PHEIC) เมื่อวันที่ 30 มกราคม 2563 ต่อมา WHO ได้ประกาศให้โรคโควิด-19 เป็นการระบาดใหญ่ในวันที่ 11 มีนาคม 2563 คนส่วนใหญ่ที่ติดเชื้อ ไวรัสโควิด-19 มีอาการไม่รุนแรงและหายดี ผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันจากห้องปฏิบัติการประมาณ 80% มีโรคที่ไม่รุนแรง 15% ต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล และ 5% เป็นกรณีวิกฤตที่ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ อัตราการเสียชีวิตโดยรวม (CFR) อยู่ที่ 6.9% ทั่วโลก ซึ่งต่ำกว่าที่รายงานในช่วงโรคซาร์ส (15%) และการระบาดของ MERS-CoV (37%) อย่างมาก CFR จะแตกต่างกันไปตามสถานที่และความเข้มของการส่งสัญญาณ อัตราการเสียชีวิตสูงในผู้สูงอายุ โดยเฉพาะผู้ที่มีโรคร่วม เช่น โรคหลอดเลือดหัวใจ เบาหวาน ความดันโลหิตสูง โรคระบบทางเดินหายใจเรื้อรัง เป็นต้น

1.3. สถานการณ์ทั่วโลก:ณ วันที่ 14 พฤษภาคม 2020 มีการรายงานผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันว่าติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 จาก 214 ประเทศ/เขตแดน/พื้นที่ มีรายงานผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันจากห้องปฏิบัติการแล้วทั้งหมด 42,48,389 ราย และมีผู้เสียชีวิต 2,92,046 รายทั่วโลก จุดเน้นของการระบาดซึ่งเดิมคือประเทศจีน ได้เปลี่ยนไปยังภูมิภาคยุโรปและสหรัฐอเมริกาแล้ว ปัจจุบันมีการรายงานจำนวนผู้ป่วยสูงสุดจากประเทศสหรัฐอเมริกา รัสเซีย สเปน สหราชอาณาจักร อิตาลี เยอรมนี บราซิล ตุรกี และฝรั่งเศส

1.4. สถานการณ์จำลองของอินเดีย:ณ วันที่ 14 พฤษภาคม 2020 จนถึงขณะนี้ มีรายงานผู้ป่วยที่ยังรักษาอยู่รวม 51,401 ราย รักษาหาย/หายจากโรค 27,919 ราย และเสียชีวิต 2,649 ราย

1.5. ระบาดวิทยา:โคโรนาไวรัสอยู่ในกลุ่มไวรัสขนาดใหญ่ บางชนิดทำให้เกิดความเจ็บป่วยในคนและคนอื่นๆ ที่แพร่กระจายไปตามสัตว์ต่างๆ รวมถึงอูฐ แมว ค้างคาว ฯลฯ ซึ่งพบไม่บ่อยนักที่โคโรนาไวรัสในสัตว์อาจมีการพัฒนาและแพร่เชื้อไปยังผู้คน จากนั้นจึงแพร่กระจายระหว่างผู้คนตามที่เห็นในช่วง การระบาดของโรคทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง (SARS, 2003) และโรคทางเดินหายใจตะวันออกกลาง (MERS, 2014) สาเหตุสาเหตุที่ทำให้เกิดการระบาดของโรค SARS-CoV-2 ในปัจจุบันคือไวรัสโคโรนาสายพันธุ์ใหม่ที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิดกับ SARS-Coronavirus ในมนุษย์ การแพร่เชื้อ SARS-CoV-2 สามารถเกิดขึ้นได้ผ่านทางสารคัดหลั่งจากทางเดินหายใจ (ผ่านละอองโดยตรงจากการไอหรือจาม หรือทางอ้อมผ่านวัตถุหรือพื้นผิวที่ปนเปื้อน ตลอดจนการสัมผัสใกล้ชิด) ปัจจุบันประมาณการระยะฟักตัวของเชื้อโควิดอยู่ที่ 2-14 วัน อาการที่พบบ่อย ได้แก่ มีไข้ เหนื่อยล้า ไอแห้ง และหายใจลำบาก นอกจากนี้ยังมีรายงานอาการของระบบทางเดินหายใจส่วนบน เช่น เจ็บคอ น้ำมูกไหล และอาการทางเดินอาหาร เช่น ท้องเสีย และคลื่นไส้/อาเจียนอีกด้วย จากการวิเคราะห์กลุ่มประชากรตามรุ่นที่ใหญ่ที่สุดที่รายงานโดย CDC ของจีน ประมาณ 81% ของผู้ป่วยไม่รุนแรง 14% ต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล และ 5% ต้องใช้เครื่องช่วยหายใจและการดูแลผู้ป่วยวิกฤต รายงานการเสียชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในกลุ่มผู้สูงอายุโดยเฉพาะผู้ที่มีโรคร่วม ในขณะที่เขียนเอกสารนี้ ข้อมูลทางระบาดวิทยาที่สำคัญหลายประการ โดยเฉพาะแหล่งที่มาของการติดเชื้อ รูปแบบการแพร่เชื้อ ระยะเวลาของการติดเชื้อ ฯลฯ ยังอยู่ระหว่างการตรวจสอบ

2. แนวทางเชิงกลยุทธ์

อินเดียจะปฏิบัติตามแนวทางตามสถานการณ์จำลองสำหรับสถานการณ์ที่เป็นไปได้ต่อไปนี้: 

• รายงานกรณีที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางในอินเดีย 
• การแพร่เชื้อโควิด-19 ในท้องถิ่น 
• การแพร่เชื้อของโรคโควิด-19 ในชุมชน 

อินเดียกลายเป็นแหล่งแพร่ระบาดของโรคโควิด-19 

2.1. แนวทางเชิงกลยุทธ์เมื่อ “เฉพาะกรณีที่เกี่ยวข้องกับการเดินทางรายงานจากอินเดีย”

• มีการจัดตั้งการประสานงานระหว่างกระทรวง (กลุ่มรัฐมนตรี คณะกรรมการเลขานุการ) และการประสานงาน CentreState 
• การตรวจหาตั้งแต่เนิ่นๆ ผ่านการคัดกรอง ณ ทางเข้าออก (PoE) ของผู้โดยสารที่มาจากประเทศที่ได้รับผลกระทบผ่านสนามบินที่กำหนด 30 แห่ง ท่าเรือหลัก 12 แห่ง ท่าเรือรอง 65 แห่ง และจุดผ่านแดน 8 แห่ง 
• การเฝ้าระวังและการติดตามการติดต่อผ่านโครงการเฝ้าระวังโรคแบบบูรณาการ (IDSP) เพื่อติดตามผู้เดินทางในชุมชนที่เดินทางมาจากประเทศที่ได้รับผลกระทบ และเพื่อตรวจหาการรวมกลุ่มของโรคทางเดินหายใจเฉียบพลัน (หากมี) 
• การวินิจฉัยเบื้องต้นผ่านห้องปฏิบัติการเครือข่าย ICMR ซึ่งเป็นการตรวจตัวอย่างผู้ต้องสงสัย 
• มีการบำรุงรักษาสต็อกอุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคล (vi) การสื่อสารความเสี่ยงเพื่อสร้างความตระหนักรู้แก่ประชาชนในการปฏิบัติตามมาตรการป้องกันด้านสาธารณสุข 

2. 2. การแพร่เชื้อโรคโควิด-2019 ในพื้นที่

กลยุทธ์จะยังคงเหมือนเดิมตามที่อธิบายไว้ในย่อหน้าที่ 2.1 ข้างต้น นอกจากนี้ กลยุทธ์การบรรจุคลัสเตอร์จะเริ่มต้นด้วย: 

• การเฝ้าระวังเชิงรุกในเขตกักกันพร้อมการติดตามการสัมผัสภายในและภายนอกเขตกักกัน 
• ขยายขีดความสามารถของห้องปฏิบัติการสำหรับการทดสอบตัวอย่างต้องสงสัย ผู้สัมผัสใกล้ชิด ILI และ SARI ทั้งหมด 
• สร้างขีดความสามารถที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อแยกผู้ป่วยต้องสงสัย/ผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันทั้งหมดเพื่อการจัดการทางคลินิก 
• การใช้มาตรการเว้นระยะห่างทางสังคม 
• การสื่อสารความเสี่ยงอย่างเข้มข้น

3. ขอบเขตของเอกสารนี้

เพื่อให้สอดคล้องกับแนวทางเชิงกลยุทธ์ เอกสารนี้ให้การดำเนินการที่จำเป็นจะต้องดำเนินการเพื่อบรรจุคลัสเตอร์ การดำเนินการเพื่อควบคุมการระบาดครั้งใหญ่จะได้รับการจัดการแยกกัน 

4. วัตถุประสงค์ 

วัตถุประสงค์ของการกักกันแบบคลัสเตอร์คือเพื่อหยุดวงจรการแพร่กระจายและลดการเจ็บป่วยและการเสียชีวิตเนื่องจากโควิด-19 

5. การบรรจุคลัสเตอร์

5.1. คำจำกัดความของคลัสเตอร์: คลัสเตอร์หมายถึง 'การรวมกลุ่มที่ผิดปกติของเหตุการณ์ด้านสุขภาพที่จัดกลุ่มเข้าด้วยกันตามเวลาและสถานที่ และรายงานไปยังหน่วยงานด้านสุขภาพ' (แหล่งข่าว CDC) การเป็นกลุ่มก้อนของผู้ป่วยจะเกิดขึ้นเมื่อมีการแพร่เชื้อในท้องถิ่น การแพร่เชื้อในท้องถิ่นหมายถึงผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันจากห้องปฏิบัติการของ COVID-19: 

(i) ใครไม่ได้เดินทางจากพื้นที่ที่รายงานผู้ป่วยยืนยันโรคโควิด-19 หรือ 

(ii) ที่ไม่เคยสัมผัสกับบุคคลที่เดินทางมาจากพื้นที่ที่ได้รับผลกระทบจากโควิด-19 

(iii) กรณีต่างๆ มีความเชื่อมโยงทางระบาดวิทยา ตามคำจำกัดความการทำงาน มีผู้ป่วยน้อยกว่า 15 รายในพื้นที่ที่สามารถถือเป็นคลัสเตอร์ได้ อาจมีจุดโฟกัสเดียวหรือหลายจุดของการส่งสัญญาณเฉพาะที่ 

5.2. กลยุทธ์การบรรจุคลัสเตอร์ 

กลยุทธ์การกักกันแบบคลัสเตอร์คือการควบคุมโรคในพื้นที่ทางภูมิศาสตร์ที่กำหนดโดยการตรวจจับตั้งแต่เนิ่นๆ ทำลายห่วงโซ่การแพร่กระจายและป้องกันการแพร่กระจายไปยังพื้นที่ใหม่ ซึ่งจะรวมถึงการกักกันทางภูมิศาสตร์ มาตรการเว้นระยะห่างทางสังคม การปรับปรุงการเฝ้าระวังเชิงรุก การทดสอบผู้ป่วยต้องสงสัยทั้งหมด การแยกผู้ป่วย การกักกันผู้สัมผัสที่บ้าน การเคลื่อนไหวทางสังคมเพื่อปฏิบัติตามมาตรการป้องกันด้านสาธารณสุข 

5.3. ฐานหลักฐานสำหรับการบรรจุคลัสเตอร์ 

มีการลองใช้มาตรการขนาดใหญ่เพื่อควบคุมโรคโควิด-19 ในจีน สาธารณรัฐเกาหลี เยอรมนี ฝรั่งเศส สิงคโปร์ และอิตาลี เนื่องจากมีการติดต่อจากคนสู่คนอย่างมีประสิทธิภาพ จึงไม่สามารถรับประกันความสำเร็จของการดำเนินการกักกันได้ การแทรกแซงเพื่อจำกัดการเจ็บป่วย การตาย และการหยุดชะงักทางสังคมที่เกี่ยวข้องกับโรคซาร์สในปี พ.ศ. 2546 แสดงให้เห็นว่า มีความเป็นไปได้ที่จะระดมปฏิบัติการด้านสาธารณสุขที่ซับซ้อนเพื่อควบคุมการระบาดของโรคซาร์ส การศึกษาแบบจำลองทางคณิตศาสตร์แนะนำว่าอาจมีความเป็นไปได้ 

5.4. ปัจจัยที่ส่งผลต่อการบรรจุคลัสเตอร์ 

ตัวแปรจำนวนหนึ่งจะกำหนดความสำเร็จของการดำเนินการกักเก็บ เหล่านี้คือ: 

(i) ขนาดของคลัสเตอร์ 

(ii) ไวรัสแพร่กระจายในประชากรอินเดียได้อย่างมีประสิทธิภาพเพียงใด

(iii) เวลานับตั้งแต่กรณีแรก/กลุ่มของกรณีเกิดขึ้น การตรวจจับ การยืนยันทางห้องปฏิบัติการ และการรายงานผู้ป่วยสองสามรายแรกๆ จะต้องเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว 

(iv) การค้นหาผู้ป่วยเชิงรุกและการวินิจฉัยทางห้องปฏิบัติการ 

(v) การแยกคดีและการกักกันผู้ติดต่อ 

(vi) ลักษณะทางภูมิศาสตร์ของพื้นที่ (เช่น การเข้าถึง ขอบเขตทางธรรมชาติ) 

(vii) ความหนาแน่นของประชากรและการเคลื่อนย้าย (รวมถึงประชากรย้ายถิ่น) 

(viii) ทรัพยากรที่สามารถระดมได้อย่างรวดเร็วโดยหน่วยงานของรัฐ/รัฐบาลกลาง 

(ix) ความสามารถในการรับรองโครงสร้างพื้นฐานและบริการที่จำเป็น

5.5. สมมติฐาน 

(i) ไวรัสไม่แพร่กระจายในประชากรอินเดีย 

(ii) แม้ว่าจะมีการแพร่ระบาดไปทั่วโลก แต่ก็ยังมีพื้นที่ส่วนใหญ่ของประเทศที่ยังคงไม่ได้รับผลกระทบและมีประชากรจำนวนมากที่ยังคงอ่อนแออยู่ 

6. แผนปฏิบัติการสำหรับการบรรจุคลัสเตอร์ 

6.1. กลไกสถาบันและการประสานงานระหว่างภาคส่วน 

ในระดับชาติ จะมีการเปิดใช้คณะกรรมการบริหารวิกฤตการณ์แห่งชาติ (NCMC)/คณะกรรมการเลขานุการ (CoS) การประสานงานกับภาคส่วนด้านสุขภาพและภาคส่วนที่ไม่ใช่ด้านสุขภาพจะได้รับการจัดการโดย NCMC/ Cos ในประเด็นต่างๆ ที่กระทรวงสาธารณสุขทำเครื่องหมายไว้ กระทรวงสาธารณสุขและสวัสดิการครอบครัวจะเปิดใช้งานแผนการจัดการภาวะวิกฤติ รัฐที่เกี่ยวข้องจะเปิดใช้งานคณะกรรมการจัดการวิกฤตแห่งรัฐหรือหน่วยงานจัดการภัยพิบัติของรัฐ แล้วแต่กรณี เพื่อจัดการกลุ่มคลัสเตอร์ของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 จะมีการประชุมประสานงานเป็นประจำระหว่างศูนย์และรัฐที่ได้รับผลกระทบผ่านการประชุมทางวิดีโอ รัฐควรทบทวนเครื่องมือทางกฎหมายที่มีอยู่เพื่อดำเนินการตามแผนการกักกัน พระราชบัญญัติ/กฎเกณฑ์บางประการเพื่อประกอบการพิจารณาก็ได้ 

(i) พระราชบัญญัติการจัดการภัยพิบัติ (2005) 

(ii) พระราชบัญญัติโรคระบาด (พ.ศ. 2440) 

(iii) Cr.พีซี และ 

(iv) พระราชบัญญัติสาธารณสุขเฉพาะของรัฐ 

6.2. ทริกเกอร์สำหรับการดำเนินการ

 ตัวกระตุ้นอาจเป็น IDSP ที่ระบุกลุ่มของโรคไข้หวัดใหญ่ เช่น การเจ็บป่วย (ILI) หรือกลุ่มอาการทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง (SARI) ซึ่งอาจหรืออาจไม่มีความเชื่อมโยงทางระบาดวิทยากับกรณีที่เกี่ยวข้องกับการเดินทาง นอกจากนี้ยังอาจผ่านกลไกการรายงานที่ไม่เป็นทางการอื่นๆ (สื่อ/ ภาคประชาสังคม/ โรงพยาบาล ทั้งภาครัฐและเอกชน) เป็นต้น รัฐจะให้การวินิจฉัยเบื้องต้นผ่านเครือข่าย ICMR/VRDL (ห้องปฏิบัติการวิจัยและวินิจฉัยไวรัส) กรณีที่เป็นบวกจะทำให้เกิดชุดของการดำเนินการสำหรับการกักกันคลัสเตอร์ 

6.3. การปรับใช้ทีมตอบสนองอย่างรวดเร็ว (RRT)

 รัฐจะส่งทีมงาน RRT ของรัฐและ RRT ประจำเขตเพื่อดำเนินการจัดทำแผนที่กรณีผู้ป่วยและผู้ติดต่อ เพื่อแยกแยะเขตกักกันและเขตกันชน แผนกบรรเทาทุกข์ทางการแพทย์ฉุกเฉิน (EMR) กระทรวงสาธารณสุขและสวัสดิการครอบครัวอาจจัดทีม Central Rapid Response (RRT) เพื่อสนับสนุนและให้คำแนะนำแก่รัฐ 

6.4. ระบุเขตกักกันและเขตกันชนตามที่กำหนดทางภูมิศาสตร์ 

6.4.1. โซนกักกัน

 โซนกักกันจะถูกกำหนดตาม: โซนกักกันจะถูกกำหนดตาม: 

• การทำแผนที่กรณีและการติดต่อ 
• การกระจายตัวทางภูมิศาสตร์ของคดีและการติดต่อ 

สาม. พื้นที่ที่มีเส้นรอบวงแบ่งเขตอย่างดี 

• การบังคับใช้การควบคุมปริมณฑล 

RRT จะทำรายการเคส ผู้ติดต่อ และการทำแผนที่ ดังนั้นพื้นที่นี้จึงควรได้รับการกำหนดอย่างเหมาะสมโดยฝ่ายบริหารเขต/องค์กรเมืองท้องถิ่นที่มีปัจจัยทางเทคนิคในระดับท้องถิ่น เพื่อการควบคุมที่มีประสิทธิภาพ แนะนำให้ทำผิดโดยระมัดระวัง 

กิจกรรมที่จะดำเนินการในเขตกักกันประกอบด้วย: 

• การค้นหาเคสอย่างแข็งขันผ่านการเฝ้าระวังที่บ้านถึงที่บ้านโดยทีมพิเศษที่ก่อตั้งขึ้นเพื่อจุดประสงค์นี้ 
• การทดสอบทุกกรณีตามแนวทางการสุ่มตัวอย่าง 

สาม. การติดตามการติดต่อ iv. การระบุตัวอาสาสมัครในชุมชนท้องถิ่นเพื่อช่วยในการเฝ้าระวัง การติดตามผู้ติดต่อ และการสื่อสารความเสี่ยง 

• การสื่อสารระหว่างบุคคลและชุมชนอย่างกว้างขวาง vi. การบังคับใช้มาตรการเว้นระยะห่างทางสังคมอย่างเข้มงวด vii การสนับสนุนด้านสุขอนามัยของมือ สุขอนามัยทางเดินหายใจ สุขอนามัยสิ่งแวดล้อม และการสวมหน้ากากอนามัย/ผ้าปิดหน้า 

viii การจัดการทางคลินิกของผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันทั้งหมด 

6.4.2. ปริมณฑล

เมื่อกำหนดเขตกักกันแล้ว ขอบเขตจะถูกกำหนดและจะมีการควบคุมขอบเขตอย่างเข้มงวดด้วย: 

• การจัดให้มีจุดเข้าออกที่ชัดเจน 
• ไม่อนุญาตให้เคลื่อนย้าย ยกเว้นเหตุฉุกเฉินทางการแพทย์และสินค้าและบริการที่จำเป็น 

สาม. ไม่อนุญาตให้มีการหลั่งไหลเข้ามาของประชากรโดยไม่ได้ตรวจสอบและ 

• ผู้คนที่เปลี่ยนเครื่องจะถูกบันทึกและติดตามผ่าน IDSP

6.4.2. เขตกันชน 

โซนบัฟเฟอร์จะต้องถูกกำหนดไว้รอบๆ โซนกักกันแต่ละโซน จะต้องได้รับการกำหนดอย่างเหมาะสมโดยฝ่ายบริหารเขต/องค์กรท้องถิ่นในเมืองพร้อมปัจจัยทางเทคนิคในระดับท้องถิ่น โซนกันชนจะเป็นพื้นที่ที่ต้องการความสนใจเพิ่มเติมเป็นหลัก เพื่อให้แน่ใจว่าการติดเชื้อจะไม่แพร่กระจายไปยังพื้นที่ที่อยู่ติดกัน เพื่อให้การกักกันมีประสิทธิภาพ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือเขตกันชนจะต้องมีพื้นที่ขนาดใหญ่ 

กิจกรรมภายใต้เขตกันชนได้แก่ 

• ปรับปรุงการเฝ้าระวังเชิงรับสำหรับกรณี ILI และ SARI ในเขตกันชนผ่านโครงการเฝ้าระวังโรคแบบบูรณาการที่มีอยู่ 
• สร้างความตระหนักรู้แก่ชุมชนเกี่ยวกับมาตรการป้องกัน เช่น สุขอนามัยส่วนบุคคล สุขอนามัยของมือ และมารยาทในการหายใจ

สาม. การใช้ผ้าปิดหน้า การเว้นระยะห่างทางสังคมผ่านกิจกรรม IEC ที่ปรับปรุงใหม่ 

• เพื่อประกันการเว้นระยะห่างทางสังคมโดย: 
• งดกิจกรรมรวมตัว การประชุมในสถานที่สาธารณะหรือส่วนตัวทั้งหมด 
• หลีกเลี่ยงสถานที่สาธารณะ 
• การปิดโรงเรียน วิทยาลัย และสถานที่ทำงาน 

7. การเฝ้าระวัง

7.1. การเฝ้าระวังในเขตกักกัน 

7.1.1. รายชื่อผู้ติดต่อ 

RRT จะระบุรายชื่อผู้ติดต่อของผู้ต้องสงสัย/ผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันจากห้องปฏิบัติการว่าเป็นโรคโควิด-19 เจ้าหน้าที่เฝ้าระวังประจำเขต (ซึ่งมีเขตอำนาจศาล ห้องปฏิบัติการยืนยันผู้ป่วย/ผู้ป่วยต้องสงสัย) พร้อมด้วย RRT จะทำแผนที่ผู้ติดต่อเพื่อระบุศักยภาพการแพร่กระจายของโรค หากที่อยู่ที่อยู่อาศัยของผู้ติดต่ออยู่เลยเขตนั้น IDSP ของเขตจะแจ้ง IDSP ของเขต/IDSP ของรัฐที่เกี่ยวข้อง 

7.1.2. การทำแผนที่เขตกักกันและเขตกันชน 

โซนกักกันและแนวกันชนจะถูกจัดทำแผนที่เพื่อระบุสถานพยาบาล (ทั้งภาครัฐและเอกชน) และบุคลากรด้านสุขภาพที่มีอยู่ (เจ้าหน้าที่ดูแลสุขภาพเบื้องต้น เจ้าหน้าที่อังกันวาดี และแพทย์ใน PHCs/CHCs/โรงพยาบาลประจำเขต) 

7.1.3. การเฝ้าระวังที่ใช้งานอยู่ 

พื้นที่ที่อยู่อาศัยจะแบ่งออกเป็นภาคต่างๆ สำหรับคนงาน ASHA/อังกันวาดี/ANM ซึ่งแต่ละแห่งครอบคลุม 100 ครัวเรือน (50 ครัวเรือนในพื้นที่ที่ยากลำบาก) จะมีการระดมกำลังเพิ่มเติมจากเขตใกล้เคียง (ยกเว้นเขตกันชน) เพื่อครอบคลุมทุกครัวเรือนในเขตกักกัน หากจำเป็น จะแสดงรายชื่อบุคลากรเพิ่มเติมจาก covidwarriors.gov.in เว็บไซต์นี้ให้การเข้าถึงรายชื่ออาสาสมัครที่ได้รับการฝึกอบรมเพื่อการเฝ้าระวัง (ASHAs, คนงาน Anganwadi, NSS, NCC, IRCS, NYKV) บุคลากรนี้จะมีเจ้าหน้าที่กำกับดูแล (แพทย์ PHC/CHC/Ayush) ในอัตราส่วน 1:5 เจ้าหน้าที่ภาคสนามจะทำการเฝ้าระวังตามบ้านทุกวันในเขตกักกันตั้งแต่เวลา 8.00 น. ถึง 14.00 น. โดยจะไลน์รายชื่อสมาชิกในครอบครัวและผู้ที่มีอาการ เจ้าหน้าที่ภาคสนามจะมอบหน้ากากอนามัยให้กับผู้ป่วยต้องสงสัยและผู้ดูแลที่ระบุโดยครอบครัว ผู้ป่วยจะถูกแยกอยู่ที่บ้านจนกว่าจะได้รับการตรวจโดยเจ้าหน้าที่กำกับดูแล พวกเขายังจะติดตามการติดต่อที่ระบุโดย RRT ภายในภาคส่วนที่จัดสรรให้พวกเขา กรณี ILI/SARI ทั้งหมดที่รายงานในช่วง 14 วันที่ผ่านมาโดย IDSP ในเขตกักกัน จะถูกติดตามและตรวจสอบเพื่อระบุกรณีพลาดของโควิด-19 ในชุมชน กรณีใดๆ ที่อยู่ในคำจำกัดความกรณีจะถูกส่งต่อไปยังเจ้าหน้าที่กำกับดูแลซึ่งจะไปเยี่ยมบ้านของผู้ที่เกี่ยวข้อง และยืนยันการวินิจฉัยตามคำจำกัดความของกรณี และจะจัดเตรียมการย้ายผู้ต้องสงสัยไปยังสถานบำบัดที่กำหนด เจ้าหน้าที่กำกับดูแลจะรวบรวมข้อมูลจากเจ้าหน้าที่สาธารณสุขในสังกัด เปรียบเทียบ และให้ข้อมูลรายวันและสะสมไปยังห้องควบคุมภายในเวลา 16.00 น. ทุกวัน 

7.1.4 การเฝ้าระวังเชิงรับ 

สิ่งอำนวยความสะดวกด้านสุขภาพทั้งหมดในเขตกักกันจะถูกระบุเป็นส่วนหนึ่งของการฝึกทำแผนที่ สิ่งอำนวยความสะดวกดังกล่าวทั้งหมดทั้งในภาครัฐและเอกชน (รวมถึงคลินิก) จะต้องรายงานกรณีต้องสงสัยทางคลินิกของโควิด-19 แบบเรียลไทม์ (รวมถึงรายงาน 'ไม่มี') ไปยังห้องควบคุมในระดับอำเภอ สิ่งอำนวยความสะดวกด้านสุขภาพในเขตกันชน 

7.1.5. ติดตามการติดต่อ 

รายชื่อผู้ติดต่อของห้องปฏิบัติการที่ได้รับการยืนยันผู้ป่วย/ผู้ป่วยต้องสงสัยโรคโควิด-19 จะถูกจัดรายการและติดตามและเฝ้าระวังที่บ้านเป็นเวลา 28 วัน (โดยเจ้าหน้าที่ภาคสนามที่ได้รับมอบหมาย) เจ้าหน้าที่กำกับดูแลซึ่งมีเขตอำนาจศาล ห้องปฏิบัติการที่ได้รับการยืนยันกรณี/ผู้ป่วยต้องสงสัยจะต้องแจ้งห้องควบคุมเกี่ยวกับผู้ติดต่อทั้งหมดและที่อยู่อาศัยของพวกเขา ห้องควบคุมจะแจ้งให้เจ้าหน้าที่กำกับดูแลของภาคส่วนที่เกี่ยวข้องทราบเพื่อติดตามการติดต่อ หากที่อยู่ที่อยู่อาศัยของผู้ติดต่ออยู่นอกภาคส่วนที่ได้รับการจัดสรร IDSP ของเขตจะแจ้งให้เจ้าหน้าที่กำกับดูแลที่เกี่ยวข้อง/IDSP ของเขตที่เกี่ยวข้อง/IDSP ของรัฐทราบ 

7.2. การเฝ้าระวังในเขตบัฟเฟอร์ 

กิจกรรมเฝ้าระวังที่ต้องปฏิบัติตามในเขตกันชนมีดังนี้ 

• การทบทวนกรณี ILI/SARI ที่รายงานในช่วง 14 วันที่ผ่านมาโดยเจ้าหน้าที่สาธารณสุขเขต เพื่อระบุกรณีพลาดของโควิด-19 ในชุมชน 
• ปรับปรุงการเฝ้าระวังเชิงรับสำหรับกรณี ILI และ SARI ในเขตกันชนผ่านโครงการเฝ้าระวังโรคแบบบูรณาการที่มีอยู่ 

สาม. ในกรณีที่ระบุกรณีของ ILI/SARI ควรเก็บตัวอย่างและส่งไปยังห้องปฏิบัติการที่กำหนดเพื่อทดสอบโควิด-19 

สิ่งอำนวยความสะดวกด้านสุขภาพทั้งหมดในเขตกันชนจะถูกระบุเป็นส่วนหนึ่งของการฝึกทำแผนที่ สิ่งอำนวยความสะดวกดังกล่าวทั้งหมดทั้งในภาครัฐและเอกชน (รวมถึงคลินิก) จะต้องรายงานกรณีต้องสงสัยทางคลินิกของโควิด-19 แบบเรียลไทม์ (รวมถึงรายงาน 'ไม่มี') ไปยังห้องควบคุมในระดับเขต มาตรการต่างๆ เช่น สุขอนามัยส่วนบุคคล สุขอนามัยของมือ การเว้นระยะห่างทางสังคม จะได้รับการปรับปรุงผ่านกิจกรรม IEC ในเขตกันชน 

7.3. การควบคุมปริมณฑล 

การควบคุมขอบเขตจะทำให้แน่ใจได้ว่าไม่มีการเคลื่อนย้ายประชากรออกจากเขตกักกันออกไปโดยไม่ได้รับการตรวจสอบ ยกเว้นเพื่อการรักษาบริการที่จำเป็น (รวมถึงเหตุฉุกเฉินทางการแพทย์) และความต่อเนื่องทางธุรกิจของรัฐบาล นอกจากนี้ยังจะจำกัดการไหลเข้าของประชากรโดยไม่ได้รับการตรวจสอบเข้าสู่เขตกักกัน เจ้าหน้าที่ที่จุดเข้าเหล่านี้จะต้องแจ้งให้ผู้เดินทางขาเข้าทราบถึงข้อควรระวังที่ต้องปฏิบัติ และจะจัดเตรียมแผ่นพับข้อมูลและหน้ากากอนามัยให้ผู้เดินทางดังกล่าวด้วย การเคลื่อนย้ายยานพาหนะ การเคลื่อนย้ายระบบขนส่งสาธารณะ และการเคลื่อนย้ายบุคลากรทั้งหมดจะถูกจำกัด ถนนทุกสายรวมถึงถนนในชนบทที่เชื่อมต่อกับเขตกักกันจะได้รับการคุ้มครองโดยตำรวจ ฝ่ายบริหารเขตจะติดป้ายและสร้างความตระหนักให้ประชาชนทราบเกี่ยวกับการควบคุมอาณาเขต เจ้าหน้าที่สาธารณสุขที่ประจำอยู่ที่จุดทางออกจะดำเนินการคัดกรอง (เช่น สัมภาษณ์ผู้เดินทาง วัดอุณหภูมิ บันทึกสถานที่และระยะเวลาในการเยี่ยมเยียน และเก็บบันทึกสถานที่ที่ตั้งใจจะเข้าพักให้ครบถ้วน) รายละเอียดของบุคคลทุกคนที่ย้ายออกจากเขตปริมณฑลเพื่อรับบริการที่จำเป็น/ฉุกเฉิน จะถูกบันทึกไว้ และจะมีการติดตามผลผ่าน IDSP ยานพาหนะทุกคันที่เคลื่อนออกจากการควบคุมขอบเขตจะถูกฆ่าเชื้อด้วยสารละลายโซเดียมไฮโปคลอไรต์ (1%) 

8. การสนับสนุนห้องปฏิบัติการ

8.1 ห้องปฏิบัติการที่กำหนด 

ห้องปฏิบัติการเครือข่าย VRDL ที่ระบุซึ่งใกล้กับพื้นที่ได้รับผลกระทบมากที่สุด จะได้รับความเข้มแข็งเพิ่มเติมเพื่อทดสอบตัวอย่าง รัฐบาลอื่นที่มีอยู่ ห้องปฏิบัติการและห้องปฏิบัติการส่วนตัว (BSL 2 ตามข้อควรระวัง BSL 3) หากจำเป็น จะต้องมีส่วนร่วมในการทดสอบตัวอย่าง หลังจากรับประกันคุณภาพโดยเครือข่าย ICMR/VRDL หากจำนวนตัวอย่างเกินความสามารถในการกระชาก ตัวอย่างจะถูกส่งไปยังห้องปฏิบัติการใกล้เคียงอื่นๆ หรือไปยัง NCDC, เดลี หรือ NIV, ปูเน่ หรือไปยังเครือข่ายห้องปฏิบัติการ ICMR อื่นๆ ขึ้นอยู่กับความใกล้เคียงทางภูมิศาสตร์ รายชื่อห้องปฏิบัติการที่ระบุสำหรับการทดสอบ COVID อยู่ที่ https://www.icmr.gov.in/pdf/covid/labs/COVID_Testing_Labs_15052020.pdf ผลการทดสอบทั้งหมดควรพร้อมให้ภายใน 24 ชั่วโมงหลังจากการสุ่มตัวอย่าง ICMR ร่วมกับรัฐบาลของรัฐจะตรวจสอบให้แน่ใจว่ามีหน่วยงานที่กำหนดสำหรับการขนส่งตัวอย่างไปยังห้องปฏิบัติการที่ระบุ หมายเลขติดต่อของหน่วยงานจัดส่งดังกล่าวให้เป็นส่วนหนึ่งของแผนไมโคร แนวทางปฏิบัติสำหรับการเก็บตัวอย่าง การบรรจุ และการขนส่งมีอยู่ที่ ห้องปฏิบัติการที่กำหนดจะให้ข้อมูลอัปเดตรายวัน (รายวันและแบบสะสม) ไปยังห้องควบคุมของเขต รัฐ และกลางที่: 

• จำนวนตัวอย่างที่ได้รับ 
• จำนวนตัวอย่างที่ทดสอบ
• จำนวนตัวอย่างที่อยู่ระหว่างการทดสอบ
• จำนวนตัวอย่างที่เป็นบวก 

8.2 เกณฑ์การทดสอบ 

กลยุทธ์ ICMR สำหรับการทดสอบมีดังต่อไปนี้: 

• บุคคลที่มีอาการทั้งหมดที่เดินทางระหว่างประเทศในช่วง 14 วันที่ผ่านมา 
• การติดต่อตามอาการทั้งหมดของผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันทางห้องปฏิบัติการ 
• เจ้าหน้าที่ดูแลสุขภาพที่มีอาการทุกคน 
• ผู้ป่วยโรคระบบทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรงทุกราย (มีไข้ ไอ และ/หรือหายใจไม่สะดวก) 
• การสัมผัสโดยตรงที่ไม่มีอาการและมีความเสี่ยงสูงของผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันควรได้รับการตรวจหนึ่งครั้งระหว่างวันที่ 5 ถึงวันที่ 14 ของการเข้ามาติดต่อ รายละเอียดมีอยู่ที่: https://main.icmr.nic.in/sites/default/files /upload_documents/Strategey_for_COVID19_Test_v 4_09042020.pdf การทดสอบในระดับภาคสนามจะต้องดำเนินการตามเกณฑ์ที่เสนอโดย ICMR เป็นครั้งคราว 

8.3. การทดสอบที่ได้รับการอนุมัติสำหรับการวินิจฉัยโรคโควิด 

RT-PCR คือการทดสอบมาตรฐานสำหรับการวินิจฉัยทางห้องปฏิบัติการ ในห้องปฏิบัติการ ทุกที่ที่มีการทดสอบ Cepheid Xpert Xpress SARS-CoV2 Cartridge Based Nucleic Acid Amplification (CBNAAT) ให้ปฏิบัติตามคำแนะนำของ ICMR ที่ลิงก์ต่อไปนี้: https://main.icmr.nic.in/sites/ default/files/upload_documents/Cepheid_Xpert_Xpress_SARSCoV2_advisory_v2.pdf ห้องปฏิบัติการที่ใช้ TrueNat เป็นแบบคัดกรองเพื่อตรวจหา SARS-CoV2 จะปฏิบัติตามแนวทางเพิ่มเติมซึ่งมีอยู่ที่: https://main.icmr.nic.in/sites/default/files/upload_documents/Additional_guidance_on_TrueN at_based_COVID19_testing .pdf สำหรับการทดสอบบุคคลในค่ายกักกันของแรงงานข้ามชาติหรือผู้โดยสารระหว่างประเทศที่เดินทางกลับบ้าน จะใช้การทดสอบ RT-PCR โดยยึดตามการสุ่มตัวอย่างแบบรวมกลุ่ม แนวทางในการรวมกลุ่มตัวอย่างสามารถดูได้ที่: https://www.mohfw.gov.in/pdf/GuidelineforrtPCRbasedpooledsamplingFinal.pdf แบบฟอร์มอ้างอิงตัวอย่าง ICMR มีอยู่ที่: https://main.icmr.nic.in/sites/default /files/upload_documents/SRF_v9.pdf วิธีการทดสอบเพิ่มเติมที่กำหนดโดยรัฐบาลเป็นครั้งคราวจะต้องนำมาใช้ในระดับสนาม 

9. การดูแลของโรงพยาบาล

ผู้ป่วยต้องสงสัยทั้งหมดที่ตรวจพบในเขตกักกัน/เขตกันชน (จนกว่าจะได้รับการวินิจฉัย) และผู้ที่มีผลทดสอบเป็นบวกจะต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลและแยกไว้ในพื้นที่แยกต่างหากในสถานที่ที่กำหนด สิ่งอำนวยความสะดวกสามระดับได้รับการพัฒนาเพื่อแยกผู้ต้องสงสัย/ผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันว่าติดเชื้อโควิด-19 เหล่านี้คือศูนย์ดูแลผู้ป่วยโควิด (CCC) เพื่อรักษาผู้ป่วยก่อนแสดงอาการ/ ไม่รุนแรงมาก/ ไม่รุนแรง ศูนย์สุขภาพเฉพาะโรคโควิด (DCHC) สำหรับผู้ที่ต้องการการบำบัดด้วยออกซิเจน และโรงพยาบาลเฉพาะสำหรับผู้ป่วยโควิดสำหรับผู้ที่ต้องการการดูแลผู้ป่วยหนักหรือการจัดการเครื่องช่วยหายใจ การจัดหมวดหมู่ของสถานพยาบาลด้านโควิดและการจัดหมวดหมู่ผู้ป่วยตามความรุนแรงมีอยู่ที่: https://www.mohfw.gov.in/pdf/FinalGuidanceon MangaementofCovidcasesversion2.pdf ผู้ป่วยบางรายอาจลุกลามไปสู่ความล้มเหลวของอวัยวะหลายส่วน และด้วยเหตุนี้จึงต้องมีสิ่งอำนวยความสะดวกในการดูแลผู้ป่วยวิกฤต/ สิ่งอำนวยความสะดวกในการล้างไต/ และการบำบัดด้วยการกอบกู้ [เครื่องออกซิเจนเมมเบรนเสริมทางร่างกาย (ECMO)] สำหรับการจัดการภาวะแทรกซ้อนทางเดินหายใจ/ไต/ ความล้มเหลวของอวัยวะหลายส่วน หากไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกดังกล่าวในเขตกักกัน จำเป็นต้องระบุสถานดูแลระดับตติยภูมิที่ใกล้ที่สุดในภาครัฐ/เอกชน ซึ่งจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของแผนย่อย กรณีก่อนแสดงอาการและไม่รุนแรงมากมีทางเลือกในการกักตัวที่บ้านได้ โดยขึ้นอยู่กับความพร้อมของพื้นที่ที่จัดสรรไว้สำหรับการแยกตัวที่บ้าน ดูแนวทางการแยกตัวที่บ้านได้ที่: https://www.mohfw.gov.in/pdf/RevisedguidelinesforHomeIsolationofverymildpresymptomatic COVID19cases10May2020.pdf 

9.1 ความจุไฟกระชาก 

จากการประเมินความเสี่ยง หากสถานการณ์นั้นรับประกัน (ข้อมูลชี้ให้เห็นถึงการเพิ่มขึ้นแบบทวีคูณในจำนวนผู้ป่วย) ความจุที่เพิ่มขึ้นของโรงพยาบาลที่ระบุจะต้องได้รับการปรับปรุง โรงพยาบาลเอกชนจะถูกเชื่อมต่อและที่ตั้งสำหรับโรงพยาบาลชั่วคราวที่ระบุและการขนส่ง ข้อกำหนดจะต้องได้รับการพิจารณา ดูแนวทางที่เกี่ยวข้องได้ที่: https://www.mohfw.gov.in/pdf/AdvisoryforHospitalsandMedicalInstitutions.pdf 

9.2 การดูแลก่อนถึงโรงพยาบาล (สถานพยาบาล) ต้องมีรถพยาบาลเพื่อขนส่งผู้ต้องสงสัย/ผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยัน รถพยาบาลดังกล่าวจะต้องได้รับการดูแลโดยบุคลากรที่ได้รับการฝึกอบรมอย่างเพียงพอในการควบคุมการป้องกันการติดเชื้อ การใช้ PPE และระเบียบปฏิบัติที่ต้องปฏิบัติตามสำหรับการฆ่าเชื้อในรถพยาบาล (โดยสารละลายโซเดียมไฮโปคลอไรต์ 1% โดยใช้เครื่องพ่นกระสอบ) 

9.3 แนวทางปฏิบัติในการควบคุมการป้องกันการติดเชื้อ 

การติดเชื้อในโรงพยาบาลในผู้ป่วยรายอื่นและบุคลากรทางการแพทย์ที่เข้ารับการรักษาได้รับการบันทึกไว้เป็นอย่างดีในการระบาดของไวรัส COVID-19 ในปัจจุบันเช่นกัน จะต้องปฏิบัติตามแนวทางปฏิบัติในการควบคุมการติดเชื้อในสถานพยาบาลทุกแห่งอย่างเคร่งครัด 

จะมีการจัดตั้งคณะกรรมการ IPC (หากยังไม่มี) โดยมีหน้าที่ตรวจสอบให้แน่ใจว่าบุคลากรทางการแพทย์ทุกคนตระหนักดีถึงแนวทางปฏิบัติของ IPC และการเตรียมการที่เหมาะสมสำหรับ PPE และโลจิสติกส์อื่นๆ ที่จำเป็น (เจลทำความสะอาดมือ สบู่ น้ำ ฯลฯ) สถานบำบัดรักษาโควิดที่กำหนดจะตรวจสอบให้แน่ใจว่าเจ้าหน้าที่ดูแลสุขภาพทุกคนได้รับการฝึกอบรมเกี่ยวกับ IPC (การล้างมือ มารยาทในการหายใจ การสวม/ถอด และการกำจัด PPE และการจัดการขยะทางการแพทย์อย่างเหมาะสม) เจ้าหน้าที่ด้านการดูแลสุขภาพจะได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับมาตรการป้องกันและการบริหารความเสี่ยงต่อการสัมผัสโดยไม่ได้ตั้งใจหรืออื่นๆ ต่อโควิด คำแนะนำสำหรับการจัดการผู้ปฏิบัติงานด้านการดูแลสุขภาพที่สัมผัสกับ COVID มีอยู่ที่: https://www.mohfw.gov.in/pdf/AdvisoryformanagingHealthcareworkersworkinginCovidandN onCovidareasofthehospital.pdf ผู้ปฏิบัติงานด้านการดูแลสุขภาพในสถานบำบัดรักษา COVID และสถานพยาบาล/พื้นที่รักษาที่ไม่ใช่ covid จะ ใช้อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลตามแนวทางที่ระบุไว้ด้านล่างนี้: https://www.mohfw.gov.in/pdf/GuidelinesonrationaluseofPersonalProtectiveEquipment.pdf ดูคำแนะนำเพิ่มเติมสำหรับพื้นที่ปลอดเชื้อโควิดได้ที่: eEquipmentsettingapproachforHealthfunctionariesworkinginnonCovid19areas.pdf การทำความสะอาดสิ่งแวดล้อมควรทำวันละสองครั้งและจะ ประกอบด้วยการปัดฝุ่นแบบหมาดและการถูพื้นด้วยสารละลายโซเดียมไฮโปคลอไรต์ของพื้นผิวที่สัมผัสบ่อย ดูแนวทางโดยละเอียดได้ที่: ขยะทางการแพทย์ชีวภาพจะได้รับการจัดการตามกฎการจัดการขยะชีวภาพทางการแพทย์ แนวทางการจัดการ บำบัด และกำจัดของเสียที่เกิดขึ้นระหว่างการรักษา/วินิจฉัย/กักกันผู้ป่วยโรคโควิด-19 อยู่ที่: https://www.mohfw.gov.in/pdf/63948609501585568987wastesguidelines.pdf 

10. การจัดการทางคลินิก

10.1. การจัดการทางคลินิก 

กรณีที่เข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลอาจต้องรักษาอาการไข้ตามอาการ พาราเซตามอลเป็นยาที่ถูกเลือก กรณีต้องสงสัยที่มีโรคร่วม (ถ้ามี) จะต้องมีการจัดการโรคร่วมอย่างเหมาะสม สำหรับผู้ป่วยที่มีอาการป่วยทางเดินหายใจเฉียบพลันรุนแรง (SARI) ภาวะหายใจลำบากอาจจำเป็นต้องใช้การวัดออกซิเจนในเลือด การบำบัดด้วยออกซิเจน การบำบัดด้วยเครื่องช่วยหายใจแบบไม่รุกรานและแบบรุกราน ระเบียบวิธีการจัดการทางคลินิกที่ต้องปฏิบัติตามมีอยู่ที่: https://www.mohfw.gov.in/pdf/RevisedNationalClinicalManagementGuidelineforCOVID193103 2020.pdf 

10.2. นโยบายการจำหน่าย 

นโยบายการจำหน่ายผู้ป่วยที่สงสัยว่าผลการตรวจโรคโควิด-19 เป็นผลลบจะขึ้นอยู่กับการประเมินทางคลินิกของแพทย์ผู้ให้การรักษา สำหรับผู้ที่ตรวจพบผลบวกสำหรับ COVID-19 การออกจากโรงพยาบาลจะอยู่ภายใต้นโยบายการจำหน่ายซึ่งมีอยู่ที่: https://www.mohfw.gov.in/pdf/ReviseddischargePolicyforCOVID19.pdf 

10.3. การจัดการศพ ศพผู้ป่วยโควิดไม่แพร่เชื้อ อย่างไรก็ตาม เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ต้องสัมผัสร่างกายทันทีหลังการเสียชีวิตหากสัมผัสของเหลวในร่างกาย และจะต้องได้รับความคุ้มครอง จะต้องปฏิบัติตามแนวทางโดยละเอียดเกี่ยวกับการจัดการศพซึ่งมีอยู่ที่: https://www.mohfw.gov.in/pdf/1584423700568_COVID19GuidelinesonDeadbodymanagement .pdf 

11. การแทรกแซงทางเภสัชกรรม

ณ ขณะนี้ ยังไม่มียาหรือวัคซีนที่ได้รับการอนุมัติสำหรับรักษาโรคโควิด-19 แนะนำให้ใช้ยาเคมีป้องกันด้วย Hydroxychloroquine สำหรับบุคลากรทางการแพทย์และผู้สัมผัสที่มีความเสี่ยงสูง ดูคำแนะนำเกี่ยวกับการใช้ Hydroxychloroquine ได้ที่: https://www.mohfw.gov.in/pdf/AdvisoryontheuseofHydroxychloroquinasprophylaxisforSARSCo V2infection.pdf 

12. การแทรกแซงที่ไม่ใช่ทางเภสัชกรรม

ในกรณีที่ไม่มียาหรือวัคซีนที่ได้รับการพิสูจน์แล้ว มาตรการที่ไม่ใช่ยาจะเป็นมาตรการหลักในการกักกันกลุ่มไวรัสโควิด-19 

12.1. มาตรการป้องกันด้านสาธารณสุขจะมีการระดมทางสังคมในหมู่ประชากรในเขตกักกันและเขตกันชนเพื่อนำแนวทางปฏิบัติทั่วทั้งชุมชนในการล้างมือและมารยาทในการหายใจบ่อยๆ ในโรงเรียน วิทยาลัย สถานที่ทำงาน และที่บ้าน นอกจากนี้ ชุมชนยังได้รับการสนับสนุนให้ติดตามสุขภาพของตนเองและรายงานต่อเจ้าหน้าที่ ASHA/อังกันวาดีที่มาเยี่ยม หรือสถานพยาบาลที่ใกล้ที่สุด 

12.2. การกักกันและการแยกตัว 

การกักกันและการแยกออกจากกันเป็นแกนนำที่สำคัญของการกักกันคลัสเตอร์ มาตรการเหล่านี้ช่วยโดยการทำลายห่วงโซ่การแพร่เชื้อในชุมชน 

12.2.1.การกักกัน 

การกักกันหมายถึงการแยกบุคคลที่ยังไม่ป่วยแต่เคยสัมผัสเชื้อโควิด-19 และอาจมีแนวโน้มที่จะป่วยได้ จะมีการกักตัวที่บ้านโดยสมัครใจสำหรับผู้ติดต่อผู้ต้องสงสัย/ผู้ป่วยยืนยัน ดูแนวทางปฏิบัติเกี่ยวกับการกักกันที่บ้านได้ที่: https://www.mohfw.gov.in/pdf/Guidelinesforhomequarantine.pdf 

12.2.2. การแยกตัว 

การแยกตัวหมายถึงการแยกบุคคลที่ป่วยและต้องสงสัยหรือได้รับการยืนยันว่าติดเชื้อโควิด-19 การแยกผู้ป่วยออกมีหลายรูปแบบ ตามหลักการแล้ว ผู้ป่วยสามารถแยกตัวได้ในห้องแยกเดี่ยวหรือห้องแรงดันลบที่มีการเปลี่ยนแปลงอากาศ 12 ครั้งขึ้นไปต่อชั่วโมง ในพื้นที่ที่มีทรัพยากรจำกัด ผู้ป่วยโรคโควิด-19 ที่เป็นบวกทั้งหมดสามารถจัดกลุ่มในวอร์ดที่มีการระบายอากาศที่ดี (ศูนย์ดูแลโควิด ศูนย์สุขภาพโควิดโดยเฉพาะ) ในทำนองเดียวกัน กรณีต้องสงสัยทั้งหมดควรแยกกลุ่มกันในวอร์ดที่แยกจากกัน อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าในกรณีใดกรณีเหล่านี้ไม่ควรปะปนกัน ต้องรักษาระยะห่างระหว่างเตียงที่อยู่ติดกันอย่างน้อย 1 เมตร ผู้ป่วยดังกล่าวทุกคนจำเป็นต้องสวมหน้ากากอนามัยแบบสามชั้นตลอดเวลา กรณีก่อนแสดงอาการ/ ไม่รุนแรงมาก/ ไม่รุนแรงสามารถเลือกแยกกักตัวที่บ้านได้ หากปฏิบัติตามแนวทางที่มีอยู่ใน: https://www.mohfw.gov.in/pdf/RevisedguidelinesforHomeIsolationofverymildpresymptomatic COVID19cases10May2020.pdf 

12.3 มาตรการเว้นระยะห่างทางสังคม 

สำหรับการกักกันแบบคลัสเตอร์ มาตรการเว้นระยะห่างทางสังคมเป็นมาตรการสำคัญในการลดการแพร่กระจายของเชื้อโควิด-19 ในชุมชนอย่างรวดเร็ว โดยการจำกัดปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้ติดเชื้อและโฮสต์ที่อ่อนแอ มาตรการต่อไปนี้จะต้องถูกนำมาใช้: 

12.3.1 การปิดโรงเรียน วิทยาลัย และสถานที่ทำงาน 

จะมีการออกคำสั่งฝ่ายบริหารให้ปิดโรงเรียน วิทยาลัย และสถานที่ทำงานในเขตกักกันและเขตกันชน จะมีการติดตามการรณรงค์การสื่อสารความเสี่ยงแบบเข้มข้นเพื่อสนับสนุนให้ทุกคนอยู่ในบ้านเป็นระยะเวลาเริ่มต้น 28 วัน และจะขยายออกไปตามการประเมินความเสี่ยง จากการประเมินความเสี่ยงและการบ่งชี้การดำเนินการกักกันที่ประสบความสำเร็จ อาจนำแนวทางการทำงานแบบแบ่งเวลาและเวลาทำการของตลาดไปปฏิบัติได้ 

12.3.2 ยกเลิกการรวมตัว 

กิจกรรมการรวมตัวจำนวนมากและการประชุมในสถานที่สาธารณะหรือส่วนตัว ในเขตกักกันและเขตกันชนจะถูกยกเลิก/ห้ามจนกว่าจะถึงเวลาดังกล่าว พื้นที่ดังกล่าวได้รับการประกาศให้ปราศจากเชื้อโควิด-19 หรือการระบาดได้เพิ่มขึ้นถึงระดับดังกล่าวเพื่อรับรองมาตรการบรรเทาผลกระทบ แทนที่จะกักขัง 

12.3.3. คำแนะนำเพื่อหลีกเลี่ยงสถานที่สาธารณะ 

ประชาชนในพื้นที่กักกันและเขตกันชนจะได้รับคำแนะนำให้หลีกเลี่ยงสถานที่สาธารณะ และเฉพาะในกรณีที่จำเป็นต่อการเข้าร่วมบริการที่จำเป็นเท่านั้น ฝ่ายบริหารจะดูแลให้มีหน้ากากอนามัยสามชั้นเพียงพอให้กับครัวเรือนในเขตกักกันและเขตกันชน 

12.3.4. ยกเลิกการขนส่งสาธารณะ (รถบัส/รถไฟ) จะมีการห้ามบุคคลที่เข้าไปในเขตกักกันและบุคคลที่ออกจากเขตกักกัน เพื่ออำนวยความสะดวกในเรื่องนี้ หากมีศูนย์กลางการขนส่งสาธารณะหรือสถานีรถไฟหลักในเขตกักกัน สิ่งเดียวกันนี้จะทำงานผิดปกติชั่วคราว นอกจากนี้ แม้ว่าจะมีศูนย์กลางการคมนาคมทางรถไฟ/ทางถนนก็ตาม การควบคุมอาณาเขตจะดูแลห้ามไม่ให้ผู้คนออกจากเขตกักกัน รวมถึงผู้ที่ใช้ยานพาหนะส่วนตัวและรถแท็กซี่ เนื่องจากมีความไม่สะดวกอย่างมากต่อสาธารณะโดยการนำมาตรการเหล่านี้ไปใช้ในเขตกักกัน รัฐบาลของรัฐจึงจะมีส่วนร่วมกับชุมชนในเชิงรุกและทำงานร่วมกับชุมชนเพื่อให้เข้าใจถึงประโยชน์ของมาตรการดังกล่าว คำแนะนำเกี่ยวกับการเว้นระยะห่างทางสังคมอยู่ที่ https://www.mohfw.gov.in/pdf/SocialDistancingAdvisorybyMOHFW.pdf 

13. โลจิสติกส์วัสดุ 

13.1. อุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลอุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลเป็นทรัพยากรที่หายากและจำเป็นต้องใช้อย่างสมเหตุสมผล แนวทางการใช้ PPE อย่างมีเหตุผลโดยใช้แนวทางการตั้งค่าอยู่ที่: https://www.mohfw.gov.in/pdf/GuidelinesonrationaluseofPersonalProtectiveEquipment.pdf ดูแนวทางปฏิบัติเพิ่มเติมสำหรับพื้นที่ปลอดเชื้อโควิดได้ที่: https://www.mohfw.gov .in/pdf/UpdatedAdditionalguidelinesonrationaluseofPersonalProtectiv eEquipmentsetting ApproachforHealthfunctionariesworkinginnonCovid19areas.pdf รัฐบาลของรัฐต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าอุปกรณ์ป้องกันส่วนบุคคลมีในสต็อกอย่างเพียงพอ ปริมาณที่จำเป็นสำหรับการดำเนินการกักกันจะขึ้นอยู่กับขนาดและขอบเขตของคลัสเตอร์และเวลาที่ต้องใช้ในการบรรจุ 

13.2. การขนส่ง 

จำเป็นต้องใช้ยานพาหนะจำนวนมากในการระดมทีมเฝ้าระวังและกำกับดูแล ยานพาหนะจะถูกรวบรวมจากหน่วยงานของรัฐ การขาดแคลน (ถ้ามี) จะได้รับการแก้ไขโดยการเช่ายานพาหนะ 

13.3. การเตรียมการสำหรับเจ้าหน้าที่ภาคสนาม 

เจ้าหน้าที่ภาคสนามได้นำเข้ามาเพื่อทำกิจกรรมเฝ้าระวัง และเพื่อควบคุมขอบเขตจำเป็นต้องจัดให้อยู่ในเขตกักกัน สิ่งอำนวยความสะดวก เช่น โรงเรียน อาคารชุมชน ฯลฯ จะถูกระบุให้เป็นที่พักอาศัย จะต้องจัดเตรียมการจัดเลี้ยงในสถานที่เหล่านี้ 

14. การสื่อสารความเสี่ยง

14.1 เอกสารการสื่อสารความเสี่ยงเอกสารการสื่อสารความเสี่ยงประกอบด้วย 

(i) โปสเตอร์และแผ่นพับ; 

(ii) เนื้อหาที่เป็นเสียงเท่านั้น; 

(iii) ภาพยนตร์ AV ที่จัดทำโดย PIB/MoHFW จะถูกจัดส่งให้กับรัฐเพื่อเผยแพร่ตามเป้าหมายในเขตกักกันและเขตกันชน 

14.2 ช่องทางการสื่อสาร 

14.2.1 การสื่อสารระหว่างบุคคล 

ในระหว่างการเฝ้าระวังตามบ้าน ASHA/เจ้าหน้าที่สาธารณสุขในชุมชนคนอื่นๆ จะมีปฏิสัมพันธ์กับชุมชน 

(i) สำหรับการรายงานกรณีที่มีอาการ 

(ii) การติดตามผู้ติดต่อ 

(iii) ข้อมูลเกี่ยวกับมาตรการป้องกันด้านสาธารณสุข 

14.2.2 ชุมชนจะสร้างความตระหนักรู้ในการสื่อสารมวลชน ผ่านไมค์ แจกแผ่นพับ SMS มวลชน และโซเชียลมีเดีย การใช้วิทยุและโทรทัศน์ (โดยใช้ช่องท้องถิ่น) จะช่วยให้มั่นใจได้ว่าข้อความด้านสุขภาพจะแพร่กระจายไปยังชุมชนเป้าหมาย 

14.2.3 สายด่วนเฉพาะจะมีการกำหนดหมายเลขสายด่วนเฉพาะในระดับส่วนกลาง รัฐ และเขต หมายเลขดังกล่าวจะถูกเผยแพร่อย่างกว้างขวางเพื่อให้ข้อมูลประชากรทั่วไปเกี่ยวกับความเสี่ยงของการแพร่เชื้อโควิด-19 มาตรการป้องกันที่จำเป็น และความจำเป็นในการรายงานไปยังสถานพยาบาลโดยทันที ความพร้อมใช้งานของบริการที่จำเป็น และคำสั่งของฝ่ายบริหารเกี่ยวกับการควบคุมปริมณฑล 

14.2.4 การจัดการสื่อ

ในระดับกลาง เฉพาะเลขานุการ (H) หรือตัวแทนที่ได้รับการเสนอชื่อจากเธอเท่านั้นที่จะกล่าวปราศรัยกับสื่อ จะมีการแถลงข่าว/แถลงข่าวเป็นประจำเพื่อให้สื่อได้รับการอัปเดตเกี่ยวกับการพัฒนา และหลีกเลี่ยงการตีตราชุมชนที่ได้รับผลกระทบ จะพยายามทุกวิถีทางเพื่อแก้ไขและขจัดข้อมูลที่ไม่ถูกต้องที่เผยแพร่ในสื่อรวมถึง สื่อสังคม. ในระดับรัฐ เฉพาะเลขาธิการหลัก (H) เท่านั้น ผู้ที่ได้รับการเสนอชื่อเท่านั้นที่จะพูดคุยกับสื่อ 

15. การจัดการข้อมูล

15.1 ห้องควบคุมที่สำนักงานใหญ่ของรัฐและเขต 

1. ห้องควบคุม (หากยังไม่มี) จะต้องจัดตั้งขึ้นที่สำนักงานใหญ่ของรัฐและเขต ซึ่งจัดการโดยเจ้าหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย สิ่งนี้จะได้รับการดูแลโดยเจ้าหน้าที่เฝ้าระวังของรัฐและเขต (ตามลำดับ) ภายใต้การดูแลของผู้จัดการข้อมูล (ใช้งานจาก IDSP/ NHM) ที่รับผิดชอบในการรวบรวม เปรียบเทียบ และวิเคราะห์ข้อมูลจากสถานพยาบาลภาคสนามและด้านสุขภาพ รายงานสถานการณ์ประจำวันจะถูกจัดทำขึ้น รัฐจะให้ข้อมูลรวมในแต่ละวันดังต่อไปนี้ (สำหรับวันและสะสม): 

15.2 ห้องควบคุมในเขตกักกัน 

ห้องควบคุมจะต้องถูกจัดตั้งขึ้นภายในเขตกักกันเพื่ออำนวยความสะดวกในการรวบรวม เปรียบเทียบ และเผยแพร่ข้อมูลจากหน่วยสนามต่างๆ ไปยังห้องควบคุมของเขตและของรัฐ สิ่งนี้จะได้รับการดูแลโดยนักระบาดวิทยา โดยที่ผู้จัดการข้อมูล (ปรับใช้จาก IDSP/ NHM) จะรับผิดชอบในการรวบรวม เปรียบเทียบ และวิเคราะห์ข้อมูลจากสถานพยาบาลภาคสนามและด้านสุขภาพ ห้องควบคุมนี้จะให้ข้อมูลประจำวันแก่ห้องควบคุมเขตเพื่อจัดทำรายงานสถานการณ์รายวัน 

15.3 แจ้งเตือนเขต/รัฐใกล้เคียง 

ห้องควบคุมที่หน่วยงานของรัฐจะแจ้งเตือนทุกเขตใกล้เคียง ให้มีการยกระดับการเฝ้าระวังในทุกอำเภอเพื่อตรวจหากลุ่มอาการป่วย ชุมชนจะสร้างความตระหนักในการรายงานผู้ป่วย/ผู้ติดต่อที่มีอาการ นอกจากนี้ จะต้องจัดทำข้อกำหนดที่เหมาะสมเพื่อเพิ่มการสื่อสารในแนวนอนระหว่างเขตที่อยู่ติดกัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งการติดตามผู้ติดต่อและการติดตามบุคคลที่ออกจากเขตกักกัน 

16. สร้างขีดความสามารถ

16.1 เนื้อหาการฝึกอบรม 

การฝึกอบรมจะได้รับการออกแบบให้เหมาะกับความต้องการของเจ้าหน้าที่สาธารณสุขแต่ละส่วนและทุกส่วนที่เกี่ยวข้องกับปฏิบัติการกักกัน การฝึกอบรมสำหรับกลุ่มเป้าหมายต่างๆ เหล่านี้ จะครอบคลุมถึง: 

• การเฝ้าระวังภาคสนาม การติดตามผู้ติดต่อ การจัดการข้อมูล และการรายงาน 
• การเฝ้าระวัง ณ จุดทางออกที่กำหนดจากเขตกักกัน 
• การเก็บตัวอย่าง การบรรจุ และการขนส่งตัวอย่าง 
• การป้องกันและควบคุมการติดเชื้อในโรงพยาบาล รวมถึงการใช้ PPE ที่เหมาะสมและการจัดการขยะชีวการแพทย์ 
• การดูแลทางคลินิกของผู้ป่วยต้องสงสัยและผู้ป่วยยืนยัน รวมถึงการจัดการเครื่องช่วยหายใจ การจัดการการดูแลผู้ป่วยวิกฤต 
• การสื่อสารความเสี่ยงสู่ชุมชนทั่วไป 

16.2 กลุ่มเป้าหมายผู้เข้ารับการฝึกอบรม 

แผนกต่างๆ ของบุคลากรด้านการดูแลสุขภาพ (รวมถึงแพทย์ผู้เชี่ยวชาญ เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ พยาบาล ANM นักการศึกษา Block Extension, MHW, ASHA) บุคลากรจากภาคส่วนที่ไม่ใช่ด้านสุขภาพ (เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย เจ้าหน้าที่ Anganwadi เจ้าหน้าที่สนับสนุน ฯลฯ) อาสาสมัครสำหรับโควิด และอื่นๆ บริการที่จำเป็น (NSS/NCC/NYK/IRCS/Home Guard/การป้องกันพลเรือน) การฝึกอบรมจะได้รับการปรับแต่งตามความต้องการของแต่ละส่วนเหล่านี้ การฝึกอบรมออนไลน์จะมีให้บริการในแพลตฟอร์ม IGoT ของ DOPT แหล่งข้อมูลที่ได้รับการฝึกอบรมจะเผยแพร่ที่ www.covid warriors.gov.in การฝึกอบรมปฐมนิเทศจะดำเนินการโดย RRT หนึ่งวันก่อนเริ่มปฏิบัติการกักกัน 16.3 การจำลองการฝึกอบรมในเขตอื่น ๆ หน่วยงานของรัฐ จะทำให้แน่ใจว่าเขตที่ไม่ได้รับผลกระทบจะได้รับการฝึกอบรมในสายงานเดียวกัน เพื่อเสริมสร้างขีดความสามารถหลักของโครงการ RRT แพทย์ พยาบาล เจ้าหน้าที่สนับสนุน และรูปแบบภาคสนามที่ไม่ใช่ด้านสุขภาพ การฝึกอบรมเหล่านี้ควรควบคู่ไปกับการออกกำลังกายแบบฝึกเฉพาะส่วน เช่น ม็อกดริล SOP สำหรับ Mock-drill อยู่ที่ https://www.mohfw.gov.in/pdf/MockDrill.pdf 

17. การจัดหาเงินทุนสำหรับการดำเนินการบรรจุ

ข้อกำหนดของกองทุนจะได้รับการประมาณโดยคำนึงถึงปัจจัยนำเข้าในแผนย่อย และจะมีการจัดหาเงินทุนแก่ผู้รวบรวมเขตจากกองทุน NHM flexi-fund

17.1 การลดขนาดการปฏิบัติการ ปฏิบัติการจะถูกลดขนาดลงหากไม่มีรายงานผู้ป่วยโรคโควิด-19 ที่ได้รับการยืนยันจากห้องปฏิบัติการรองจากพื้นที่กักกันและเขตกันชนเป็นเวลาอย่างน้อย 4 สัปดาห์หลังจากแยกการทดสอบที่ยืนยันครั้งสุดท้ายแล้ว และได้ติดตามการติดต่อทั้งหมดของเขาแล้ว เป็นเวลา 28 วัน การดำเนินการกักกันจะถือว่าใช้เวลามากกว่า 28 วันนับจากวันที่ผู้ป่วยที่ได้รับการยืนยันรายสุดท้ายออกจากโรงพยาบาล (หลังจากการทดสอบเชิงลบตามนโยบายการปล่อยตัว) จากสถานพยาบาลที่กำหนด กล่าวคือ เมื่อการติดตามผลการติดต่อของโรงพยาบาลจะเสร็จสิ้น การปิดการเฝ้าระวังสำหรับคลัสเตอร์อาจเป็นอิสระต่อกัน หากไม่มีความต่อเนื่องทางภูมิศาสตร์ระหว่างคลัสเตอร์ อย่างไรก็ตาม การเฝ้าระวังจะยังคงดำเนินต่อไปสำหรับ ILI/SARI อย่างไรก็ตาม หากแผนการกักกันไม่สามารถควบคุมการระบาดได้และมีผู้ป่วยจำนวนมากเริ่มปรากฏขึ้น หน่วยงานของรัฐจะต้องตัดสินใจที่จะละทิ้งแผนกักกันและเริ่มกิจกรรมบรรเทาผลกระทบ 

18. การดำเนินการตามแผนไมโคร

จากกิจกรรมข้างต้น รัฐ/เขตจะเตรียมแผนย่อยเฉพาะของเหตุการณ์และดำเนินการปฏิบัติการกักกัน 

19. การติดตามแนวทางเพิ่มเติมที่ออกเป็นครั้งคราว

เนื่องจากสถานการณ์ยังคงมีการพัฒนา โดยอาศัยหลักฐานเพิ่มเติมและการแพร่กระจายของคดี รัฐบาลจึงออกแนวปฏิบัติเพิ่มเติมเป็นระยะๆ สิ่งที่เกี่ยวข้องในแง่ของความพยายามในการจัดการในกลุ่มที่ระบุจะต้องนำมาพิจารณาและนำไปปฏิบัติตามนั้น คำแนะนำเพิ่มเติม (ถ้ามี) จะมีการเผยแพร่บนเว็บไซต์ MoHFW เป็นครั้งคราว